Rozdział 27; Epilog

"Snips, come back!"

Wziął głęboki oddech. Obejrzał się na drzwi balkonowe, przez które widać było łóżko, a na nim jego śpiącą żonę. Uśmiechnął się lekko ukojony spokojnym snem jego ukochanej.
- Przepraszam, moja miłości. -wyszeptał i niewiele myśląc zeskoczył z barierki w dół.  Zamortyzował upadek mocą i puścił się szaleńczym biegiem w stronę lasów. Niezależnie od jego rozterek w tej chwili priorytetem było sprowadzenie Ahsoki do domu. Domu? Domu nie było, była świątynia, ale ważne by Tano była po prostu bezpieczna. Oczywiście Wybraniec; geniusz jakich mało; pobiegł w samych jasno-niebieskich bokserkach, jedynie jeszcze buty jakimś cudem znalazły się na jego nogach. No a co, niech podziwiają jego ciało, nie? Nieważne, że żonaty, albo że Jedi. Po prostu skoczył i sobie pobiegł, bo co to takiego? Prawie nagi generał WAR biegający beztrosko po lesie to wcale a wcale nic dziwnego. Już nie raz się takich widywało, a jak jego zdjęcie wyląduje w jakimś programie plotkarskim HoloTV to nic się nie stanie. Może zostać nawet tematem dnia, tygodnia, a choćby i roku. Smarkuś ważniejszy!

Niezbyt patrząc pod nogi zahaczył stopą o korzeń i wywinął orła, przelatując przez gęstwinę i wylądował na jakiejś ścieżce z twarzą w piasku.

- Stang! - zaklął pod nosem, podnosząc się na rękach i wypluł drobinki. Wstał i otrzepał się z piachu, przez swoją nierozwagę o mało co nie zgubił gatek, na szczęście tyle udało mu się ogarnąć. W miarę się pozbierał, bo dużo do zbierania nie miał, negaliż jeden i rzucił się biegiem w głąb lasu. Pędził się przed siebie aż uprzytomnił sobie, że dobrze by było określić cel swojej wędrówki. Zatrzymał się i zamykając oczy pogrążył się w Mocy, całą swoją koncentrację poświęcił na odnalezienie padawanki... No może na chwileczkę zajrzał do pałacu, ale upewniwszy się, że nic złego się tam nie dzieje; tylko tego by brakowało gdyby musiał zamartwiać się nie tylko o Tano, ale też i o Amidalę; znów skupił się na podopiecznej. Minęło trochę czasu, kilka razy miał wrażenie, że już już ją ma, gdy mu się wymykała.  Wydawało mu się, że sprawdził każdy kamyk, każdy listek, każdą dziuplę i każde źdźbło trawy, a jej nadal nie było. Zirytowany otworzył oczy i kopnął mocno kamyk, który przeleciał dłuższy kawał drogi i wylądował gdzieś w krzakach. Skoro nie było śladu to puścił się pędem przed siebie. Biegł i biegł, tak bez końca. [ Pozdro xD ; link ]

***

W tym samym czasie dwie dziewczyny; jedna rasy człowieczek, a druga togrutańskiej; szły ścieżką, zmierzając w stronę pałacu. Soka mimo zadanej rany czuła się świetnie, ale miała nadzieje, że ani Rycerzyk, ani nikt inny nie wyśle jej do medyka. Będą ją pewnie kłuli igłami, tak łatwo nie ma! Nie tkną jej tym czymś! 

- Jak się czujesz? - spytała blondynka po raz któryś, chyba miała to po bracie. Jej starsza koleżanka była już tym zirytowana, no normalnie... Miała wrażenie jakby zamiast Ellie szła obok niej damska i młodsza idealna kopia Anakina. 

- Przestaniesz zachowywać się ja Rycerzyk Junior, czy chcesz mieć ślady moich paznokci na ciele? - mruknęła pod nosem. Groźba nie była straszna, ale skuteczna, trzynastolatka zamknęła się, zostawiając temat w spokoju. Togrutanka, wykorzystując swoje dziedzictwo wdrapała się na drzewo i zerwała owoce. Zeskoczyła i podała jedno shuura koleżance, nie tyle musiały coś zjeść co się napoić, w ich organizmach zaczynało brakować wody. Poszły dalej, jedząc soczyste owoce; sok spływał po ustach, łagodząc suche i ostre drapanie w gardle. Potrzebowały tego, a już zwłaszcza Elaine, która nie pamiętała kiedy ostatnio tak naprawdę się napiła. Czasami podsuwali jej jakieś mętne ścieki, które niby miały być wodą, ale co to miało jej dać? Chyba nic, nie chcieli po prostu by im tu padła. Była zakładniczką, tak samo jak Ahsoka, ale przy niej popełnili błąd. Kathrine zdradziła Dooku, że dziewczynka jest siostrą Skywalkera, jednak chyba zapomniała dodać, że on nie ma pojęcia o jej istnieniu; z niej nie mieli pożytku.
W pewnym momencie obie odwróciły się w tym samym kierunku, wyczuwając zaburzenia Mocy. Ktoś biegł, szybko... nie szybko, to tempo było szaleńcze. Obecność osobnika w Mocy jaśniała mocnym blaskiem, wręcz oślepiała. Nie dało jej się nie zauważyć, ale on się oddalał; minął je, nawet ich nie zauważając.
- Myślisz, że to on? - spytała cicho Ellie, cały czas patrząc w stronę, z której dochodziły zakłócenia.
- Tak, tylko jedna osoba jest na tyle głupia, by bezsensownie biegać po lesie. Trzeba go złapać, inaczej może być źle... - stwierdziła padawanka Wybrańca i obie puściły się biegiem w jego stronę.  Goniło się go coraz trudniej, mimo że wspomagały się mocą, bo uciekinier też to robił, a w dodatku miał dłuższe nogi, no i nie był tak wykończony jak one...

***

Dopiero po jakimś czasie zorientował się, że ktoś za nim biegnie; ktoś, a może raczej ktosie go gonią. Z trudem, ale jednak, bo mało kto był w stanie go dogonić. Zatrzymał się, wykonując w tył zwrot i skupił się, próbując zgadnąć kto to jest. Miał wrażenie, że obie osoby powinien znać. Ale tak naprawdę tylko jedna z nich odbijała się echem w jego głowie. AHSOKA! - krzyczał jego instynkt. Wybiegł jej na spotkanie, ona w tym samym czasie jakoś dała radę jeszcze bardziej przyspieszyć, wyczuwając że zmienił kierunek. W pewnym momencie oboje wręcz padli sobie w ramiona. Skywalker nawet lekko podniósł siostrzyczkę, cały czas ją tuląc. Togrutanka rozpłakała się ze szczęścia.
- Mistrzu... Anakinie... Rycerzyku... - szlochała, a on tylko ją przytulał.
- Cii, Ahsoko... Już dobrze, jesteś bezpieczna... - powiedział, głaszcząc ją po głowie, bo tak właśnie było. Teraz była już bezpieczna, całkowicie bezpieczna; postawił ją z powrotem na ziemi.
- Nie wiem czy dałabym radę bez... - urwała, bo gdy spojrzała w stronę ta... zniknęła. Elaine tam nie było, jakby rozpłynęła się w powietrzu, jakby nigdy nie istniała.
- Smarku? Bez czego? - spytał, zdziwiony urwaną wypowiedzią. Ta gadatliwa nastolatka zamilkła! Coś nierealnego! Spojrzała znów na niego.
- Bez... bez treningów z Tobą. - powiedziała ze swoim tradycyjnym uśmiechem zbuntowanej padawanki. Dopiero teraz zorientowała się, że jej mistrz jest bez koszulki! (Wiku, jaraj się xD) Jakoś tak z zaciekawienia jej wzrok przesunął się trochę niżej, od razu tego pożałowała.
 - Emmm... Mistrzu? Chyba coś zgubiłeś... - powiedziała cicho, odwracając wzrok, a jej lekku stało się intensywniejsze, co było równe rumieńcowi. Skywalker spojrzał w dół i przeklął dosyć głośno i dobitnie, jednocześnie się rumieniąc. Szybko zasłonił się dłońmi, w miarę na tyle na ile to było możliwe, bo Ahsoka mimo to mogła jeszcze coś zobaczyć. Starała się nie patrzeć, ale kusiło i zerkała w tamtą stronę.  Ciekawe jakby to było gdyby...? Nie! Stop! Hej, to twój mistrz! Opamiętaj się! - upomniała się w myślach i odwróciła się do niego plecami. Jedi cofał się, rozglądając się uważnie za swoimi bokserkami. W końcu je znalazł; jakieś 200 metrów dalej, ale znalazł. Włożył je i wrócił do swej padawnki, zastając ją głęboko zamyśloną.
- Smarku? - spytał, kładąc dłoń na jej ramieniu. Siedemnastolatka aż podskoczyła ze strachu, wyrwana z rozmyśleń i fantazji. Jej myśli to krążyły w okół rodzeństwa Skywalker, to w okół zniknięcia Elaine, a to znowu w okół w ciała Anakina. Chyba powinna się leczyć.
- Ja... przepraszam... Zamyśliłam się... - wydukała, starając się nie patrzeć ani na już zasłonięte krocze, ani na umięśnioną klatę Rycerzyka.
- Właśnie widzę. - stwierdził blondyn i spojrzał na jej prowizoryczny bandaż, marszcząc brwi. - Co Ci się stało? Zresztą nieważne, potem powiesz; ktoś musi to obejrzeć. - wziął ją za rękę i pociągnął ją delikatnie w stronę pałacu.
- Idziesz? - spytał z powodu braku reakcji.
- Tak, tak... - rozejrzała się jeszcze raz w poszukiwaniu koleżanki, ale nie znajdując jej wzruszyła ramionami i poszła z braciszkiem w stronę Theed. Chociaż czy nadal patrzyła na niego jak na starszego brata nie była pewna, może to było coś więcej?

_________________________________________

Dedyk dla wszystkich. ^^

 Więc oto epilog księgi pierwszej TADAM!
Mam już plany na drugą. *cwaniak* Ale to kiedy indziej. :pp
Wiem, że zakończenie jest kolejną szmatą do podłogi, ale co tam. Macie. xD
Nowa playlista scmplayer. WIKA NIE PATRZ NA NUMER TRZY! JA CHCĘ JESZCZE POŻYĆ!

  Tak, więc ogłaszam wszem i obec, że sezon WIARY W SIEBIE i pisania wypracowań uważam za otwarty. xD

♥ Niech Moc będzie z Wami, kochane bloggerki i kochani bloggerzy! ♥
♥ Do napisania! ♥

♥ Wasza IgusS. ♥
♥ Tak, możecie powiedzieć, że jestem DEMENTE, ale tak już jest. ;) ♥
A i jeszcze: W ankiecie było siedem głosów, więc ja chcę tu komentarze od tych siedmiu osób! Inaczej na II księgę nie liczcie! A do tych siedmiu osób pan Przemek raczej się nie zalicza, bo jeśli zajrzał na bloga to po zamknięciu ankiety, więc nie liczcie, że się nim wykpicie jeśli skomentuje. :pp