Rozdział 10

10. "Euforia i szczera rozmowa"

Na początku jego twarz wyrażała zdziwienie, ale ułamek sekundy później rozświetlił ją szeroki uśmiech.
- Jesteś zły? - spytała cicho patrząc w podłogę.
- Czemu miałbym być zły? Przecież to cudowne. - omal nie wykrzyknął. 

Chwycił ją w pasie, podniósł i okręcił się z nią. 

- Od jak dawna wiesz? - spytał patrząc w czekoladowe oczy ukochanej, a uśmiech nie opuszczał jego ust. 

- Od tygodnia. To 2 tydzień ciąży.- wyznała. 

- To czemu mi wcześniej nie powiedziałaś? - udał oburzonego.
- Bo nie byłam pewna. - wyjaśniła. 

- Ale teraz już jesteś?

- Tak,  na 100%. 

Przytulił ją mocno. 

- To jedna z najpiękniejszych chwil mojego życia. - wyszeptał i pocałował ją w czubek głowy.

***

Skywalker stał na mostku "Nieposkromionego" obok admirała Yularena.
Będę ojcem. - ta myśl prześladowała go od wczorajszego dnia. Gdy praktycznie w środku nocy zszedł do hangaru nadal był ogarnięty euforią, którą odczuł gdy Padme powiedziała mu o dziecku. Jednak od momentu gdy zobaczył uniesioną brew i pytające spojrzenie Kenobiego starał się stłumić emocje. 

- Po prostu cieszą się, że nie będę tu siedzieć bezczynnie całymi dniami. - to była jego wymówka dla Obi-wana na swoje uczucia.  

Po chwili podeszła do niego Ahsoka. 

- Wszyscy i wszyssko na swoim miejscu. - zameldowała. 

- Dobrze Ahsoko. Admirale, odpalić silniki! - wydał rozkaz. 

Silniki "Nieposkromionego", "Nieba Coruscant" i "Pioniera" niemal jednocześnie obudziły się do życia. 

Kenobi, który upewnił się przez łącze czy dwa pozostałe krążowniki są sprawne, podszedł do Skywalkera.

- Ehh... mam nadzieję, że nie chodzi o coś podobnego jak z Lanteeb. - mruknął.
Anakin pokręcił głową odganiając wspomnienia.
- Mam szczerą nadzieję, bo nie mam ochoty na spotkanie z kimś pokroju Durda.
- Na szczęście sam Durd gnije teraz w naszym więzieniu. - przypomniał swojemu towarzyszowi starszy Jedi.

-  Taaaa, to dobrze, że naszym w końcu udało się go przym... - przerwał w pół słowa, gdy dotarło do niego co dokładnie powiedział mistrz. - Zaraz, zaraz... A podobno nie wierzysz w szczęście. - powiedział posyłając mu zawadiacki uśmiech.
- Od czasu Lanteeb zacząłem zmieniać zdanie. - Kenobi odwzajemnił uśmiech. 

Ahsoka przysłuchiwała im się, udając iż przygląda się oddalającemu się powoli miastu. Chciała mieć takie swobodne relacje ze swoim mistrzem, jakie on miał z Obi-wanem. Ale nie tylko to. Chciała też mieć możliwość szczerości w swoich uczuciach, tylko, że kodeks na to nie zezwalał. 

Uświadomiła sobie, że jej twarz "zdobi" smutny grymas dopiero gdy poczuła na sobie zatroskane spojrzenie Skywalkera. Anakin podszedł do niej.
- Coś się stało Ahsoko? - spytał. Padawanka natychmiast powstrzymała grymas. 

- Nie, wszystko w porządku, mistrzu. 

- Ale na pewno?

- Przecież powiedziałam, że nic mi nie jest! - wybuchła i zniknęła w głębi statku. 

23-latek wzruszył ramionami na widok zdziwionej miny swojego byłego mistrza. 

- Poszukam jej - jak powiedział, tak zrobił. Szukał i szukał, ale przez jakiś czas nie mógł jej znaleźć. Czuł się winny. Od jakiegoś czasu odsunął się od Ahsoki. Za wszelką cenę musiał się dowiedzieć co jej leży na sercu.
- Corick! -zwrócił się do klona. - Widziałeś Ahsokę?
- Niestety nie, generale.
- No dobra, dzięki. 

Miał dość. W końcu użył mocy by ją znaleźć. Znalazł ją w dolnym hangarze siedzącą na podłodze w kącie. Usiadł obok niej i oparł się plecami o ścianę. 

- Ahsoko co się dzieje? - spytał. - Przecież wiesz, że możesz mi zaufać. Możesz mi powiedzieć o wszystkim. 

Tano milczała. 

- Hej, powiedz coś. - trącił ją delikatnie łokciem.  Spojrzała na niego. 

- Mistrzu... ja wiem, że jesteś jedyną osobą, której mogę w pełni zaufać... ja... Anakinie, co tak naprawdę myślisz o uczuciach? 

- To zależy o jakich. - odpowiedział wymijająco. 

- Pamiętasz Luxa? 

- Taaaaaaaak. - powiedział niepewnie. Już wiedział dokąd prowadzi ta rozmowa.
- Ja... ja nie wiem co o tym myśleć.. Mistrzu, tylko szczerze, kochałeś kiedyś kogoś? - spytała odważnie. Anakin uciekł w bok wzrokiem.
- Są różne odmiany miłości. Kocham Ciebie jak młodszą siostrę, kocham Obi-wana jak ojca... ale wiem o co Ci dokładnie chodzi.. i odpowiedź brzmi: tak, kochałem ... - spojrzał na nią - ... i nadal kocham. I nic nie mogę na to poradzić. 

- Kogo? - spytała ciekawa.  

Skywalker westchnął i zamknął oczy. 

- Padme. - powiedział cicho. 

Ahsoka zrobiła duże oczy. 

- Senator Amidalę? 

Annie skinął głową. 

- Właściwie to chyba powinnam się domyślić. - powiedziała po chwili. Jej mistrz spojrzał na nią zdziwiony. 

- No bo... widać, że dobrze czujesz się w jej towarzystwie...
- A co z Luxem? - szybko skierował rozmowę na inne tory. - Naprawdę go kochasz?
- No i właśnie w tym problem... bo nie jestem pewna. 

- Powinnaś zastanowić się nad swoimi uczuciami. - stwierdził. 

- Jakbyś chciała kiedyś jeszcze pogadać to śmiało. - posłał jej uśmiech. - Ale teraz muszę już wracać na mostek. - powiedział wstając.

_________________________________________________
Ratunku!!!
Ja się chyba nie nadaję do pisania o Gwiezdnych Wojnach -_-
Nic się tu nie dzieje... grrrrr....
Dobra robię Ankietę czy pisać dalej czy z tym skończyć... :D
Niech moc będzie z wami :D